«Διάτρητο» το σύστημα ελέγχου στα βιολογικά προϊόντα

Σημαντικές ανεπάρκειες στο σύστημα ελέγχου της βιολογικής παραγωγής διαπιστώνει το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε έκθεσή του που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 27 Ιουνίου. Το Συνέδριο διενήργησε έλεγχο σε έξι κράτη μέλη που εφάρμοζαν σύστημα ιδιωτικών φορέων ελέγχου και διαπίστωσε ότι σε τρεις εξ αυτών οι διαδικασίες για την έγκριση, την ανάκληση ή την εποπτεία των φορέων ελέγχου δεν ήταν επαρκώς λεπτομερείς.

 

Μάλιστα, οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης επισημαίνουν ότι από το 2001 και εξής, η Κομισιόν δεν έχει διενεργήσει ελέγχους στα κράτη μέλη προκειμένου να επαληθεύσει ότι οι επίσημοι έλεγχοι που αφορούν τη βιολογική παραγωγή διεξάγονται σύμφωνα με τους κανονισμούς της Ευρώπης.

Όσον αφορά την έγκριση και εποπτεία των φορέων ελέγχου, επισημαίνεται ότι: «Ορισμένες αρμόδιες αρχές βασίζονται στις εργασίες που διενεργούνται από τον φορέα διαπίστευσης, ωστόσο, στις εκθέσεις αξιολόγησης που υποβάλλουν οι φορείς διαπίστευσης δεν περιλαμβάνονται επαρκή στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι τηρείται η απαίτηση ετήσιας επιθεώρησης. Συχνά, οι φορείς διαπίστευσης στηρίζονται μόνο στην περιγραφή των διαδικασιών που εφαρμόζονται από τους φορείς ελέγχου και όχι στον έλεγχο τού κατά πόσον οι διαδικασίες αυτές εφαρμόζονται στην πράξη. Επιπλέον, στο πλαίσιο του κύκλου διαπίστευσης ο οποίος διαρκεί τέσσερις με πέντε μήνες, δεν επιβάλλεται η ετήσια εξακρίβωση της απαίτησης της ΕΕ για ετήσια επιθεώρηση».

 

Εναλλαγή των επιθεωρητών

Το Ελεγκτικό Συνέδριο επισημαίνει ακόμα ότι, μολονότι τούτο δεν απαιτείται από τους κανονισμούς, η εναλλαγή επιθεωρητών είναι μια πρακτική ορθής διαχείρισης για τους φορείς ελέγχου, η οποία περιορίζει τον κίνδυνο ανάπτυξης υπερβολικής οικειότητας μεταξύ του επιθεωρητή και της επιχείρησης. Τα αποτελέσματα του ελέγχου, εντούτοις, καταδεικνύουν ότι μόνο τέσσερις από τους 12 φορείς ελέγχου όπου πραγματοποιήθηκε επίσκεψη είχαν καθορισμένες διαδικασίες για την εναλλαγή επιθεωρητών,

Για παράδειγμα, στην Ιταλία, ένας εκ των φορέων ελέγχου στον οποίο πραγματοποιήθηκε επίσκεψη δεν επέβαλε υποχρεωτική εναλλαγή των επιθεωρητών του μετά την πάροδο ορισμένων ετών, παρά την  προειδοποίηση που έλαβε το 2009 από μία από τις αρμόδιες αρχές της οικείας περιοχής στο πλαίσιο των εποπτικών δραστηριοτήτων της. Ο φορέας ελέγχου επισήμανε ότι επί του παρόντος βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες με σκοπό την καθιέρωση της εναλλαγής επιθεωρητών (για παράδειγμα, ανά τετραετία).

 

Ανεπαρκής η ανιχνευσιμότητα

Σημαντικές ανεπάρκειες διαπιστώθηκαν και στην εφαρμογή της ανιχνευσιμότητας. Όπως επισημαίνει το Συνέδριο, «Παρά την ύπαρξη εν λειτουργία συστημάτων ελέγχου στα κράτη μέλη όπου πραγματοποιήθηκε επίσκεψη για τον έλεγχο των απαιτήσεων ανιχνευσιμότητας, άσκηση ανιχνευσιμότητας που διενεργήθηκε από το Συνέδριο (\ σε 85 προϊόντα διαφορετικής προέλευσης και σύνθεσης καταδεικνύει ότι η ανιχνευσιμότητα δεν διασφαλίζεται για όλα τα προϊόντα μέχρι το επίπεδο του παραγωγού. Κατά το αρχικό χρονικό διάστημα της άσκησης (τρεις μήνες)36, για το 40 % των προϊόντων δεν μπορούσε να γίνει αναγωγή έως το επίπεδο του παραγωγού και οι αιτούμενες πληροφορίες (ταυτοποίηση των επιχειρήσεων μέχρι το επίπεδο του παραγωγού και το πιστοποιητικό συμμόρφωσης για κάθε ταυτοποιούμενη επιχείρηση) ήταν πλήρεις για το 48 % των προϊόντων. Λαμβανομένων υπόψη των πρόσθετων πληροφοριών που παρασχέθηκαν από ορισμένα κράτη μέλη κατόπιν της ολοκλήρωσης της άσκησης, δηλαδή, εντός συνολικού χρονικού διαστήματος 6 μηνών, το 32 % των προϊόντων εξακολουθούσε να μην μπορεί να ανιχνευθεί μέχρι το επίπεδο του παραγωγού και μόνο για το 56 % των προϊόντων η προσκομισθείσα τεκμηρίωση ήταν πλήρης . Μία σημαντική εξήγηση για την εν λόγω κατάσταση είναι ότι τα κράτη μέλη δεν έχουν αρμοδιότητα επί των επιχειρήσεων που βρίσκονται εκτός της επικράτειάς τους, όσον αφορά προϊόντα ή συστατικά που κυκλοφορούν εντός και εκτός των συνόρων της ΕΕ».

 

Να ενισχυθούν οι έλεγχοι των καταλοίπων

Ακόμα το Ελεγκτικό Συνέδριο επισημαίνει ότι “Οι περιορισμοί στη χρήση χημικών και άλλων ουσιών είναι βασική προϋπόθεση των μεθόδων βιολογικής παραγωγής. Οι έλεγχοι καταλοίπων μπορεί να παρέχουν αποδείξεις, σε περίπτωση αμφιβολίας, σχετικά με τη χρήση μη επιτρεπόμενων ουσιών, όπως απαγορευμένων φυτοφαρμάκων, ΓΤΟ, πρόσθετων τροφίμων ή φαρμακευτικών προϊόντων. Οι έλεγχοι καταλοίπων είναι ένα από τα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιούνται από τους φορείς ελέγχου, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι επιχειρήσεις τηρούν τους κανόνες παραγωγής που ορίζονται στους διάφορους κανονισμούς. Οι ισχύοντες κανονισμοί δεν προβλέπουν ελάχιστο αριθμό εργαστηριακών δοκιμών που πρέπει να πραγματοποιούνται, αλλά απαιτούν τη διεξαγωγή ελέγχου μόνο σε περίπτωση που υπάρχουν υπόνοιες για χρήση μη επιτρεπόμενων προϊόντων στη βιολογική παραγωγή. Κατά συνέπεια, οι φορείς ελέγχου ερμηνεύουν διαφορετικά κάθε περίπτωση υπόνοιας και χρησιμοποιούν το εν λόγω εργαλείο με διαφορετικό τρόπο.”

Τέλος σημειώνονται ανεπάρκειες και στο σύστημα ελέγχου των βιολογικών προϊόντων που εισάγονται από τρίτες χώρες.

 

Συστάσεις

Για να βελτιωθεί το σύστημα ελέγχου το Ελεγκτικό Συνέδριο προβαίνει στις εξής συστάσεις:

-Οι αρμόδιες αρχές πρέπει να ενισχύσουν τον εποπτικό ρόλο τους επί των φορέων ελέγχου εφαρμόζοντας κατάλληλες τεκμηριωμένες διαδικασίες για την έγκριση και την εποπτεία των φορέων ελέγχου, προωθώντας την εναρμόνιση των ορισμών των παραβάσεων, των παρατυπιών και των αντίστοιχων κυρώσεων και προωθώντας αποδεδειγμένα ορθές πρακτικές. 

-Τα κράτη μέλη πρέπει να εξασφαλίζουν την άμεση ροή κάθε σχετικής με τις παραβάσεις και τις παρατυπίες πληροφορίας που διαβιβάζεται από τους φορείς ελέγχου προς τους οργανισμούς πληρωμών και αντίστροφα• και η Επιτροπή πρέπει να ορίσει τη μορφή και τη συχνότητα των ανακοινώσεων των παραβάσεων και των παρατυπιών, να θεσπίσει κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη τηρούν τις υποχρεώσεις τους περί υποβολής εκθέσεων και εξετάζουν το σύστημα πληροφόρησης που παρέχεται για την ανακοίνωση των παραβάσεων και των παρατυπιών και, τέλος, να εξετάσει το ενδεχόμενο έκδοσης ανακοινώσεων που αναφέρονται σε τρίτες χώρες.

-Οι έλεγχοι πρέπει να ενισχυθούν προκειμένου να διασφαλίζουν ότι οι επιχειρήσεις πληρούν τις κανονιστικές απαιτήσεις σχετικά με την ανιχνευσιμότητα• σε αυτό το πλαίσιο, η Επιτροπή πρέπει να αποσαφηνίσει τους ρόλους και τις αρμοδιότητες των διάφορων παραγόντων. 

-Η Επιτροπή πρέπει να ενισχύσει την παρακολούθηση των συστημάτων ελέγχου των κρατών μελών, πραγματοποιώντας επισκέψεις ελέγχου και συλλέγοντας και αξιοποιώντας τα απαραίτητα στοιχεία και πληροφορίες. 

-Η Επιτροπή πρέπει να μεριμνά για την άσκηση κατάλληλης εποπτείας στις αναγνωρισμένες ως ισοδύναμες για βιολογική παραγωγή χώρες και να διενεργεί έγκαιρη αξιολόγηση των υποβληθεισών από τρίτες χώρες αιτήσεων υπαγωγής τους στον εν λόγω κατάλογο. 

-Για όσο διάστημα ισχύει το καθεστώς αδειών εισαγωγής, τα κράτη μέλη πρέπει να εξασφαλίζουν την ορθή εφαρμογή του. Οι αρμόδιες αρχές στα κράτη μέλη πρέπει να ενισχύσουν τους ελέγχους που διενεργούνται επί των φορέων ελέγχου που είναι εξουσιοδοτημένοι να εκδίδουν πιστοποιητικά επιθεώρησης. 

Ολόκληρη η έκθεση είναι διαθέσιμη στη διεύθυνσηhttp://eca.europa.eu/portal/pls/portal/docs/1/15230750.PDF

 

agronews.gr

Ημερίδα Ν. Αγροτών: Οι νέες καλλιέργειες έχουν προβλήματα !

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προσέλευση, στις 21/6/2012, η ενημερωτική ημερίδα «Τα καινοτόμα προϊόντα, οι νέες καλλιέργειες και οι προοπτικές για την Βιολογική Γεωργία», στο Επιμελητήριο Σερρών, που οργάνωσε το Δίκτυο Βιολογικών Προϊόντων στα πλαίσια του προγράμματος Bio-Brand της εδαφικής συνεργασίας Ελλάδας-Βουλγαρίας.

Οι εισηγήσεις ήταν για «Νέες αναδυόμενες καλλιέργειες στον κλάδο των βιολογικών προϊόντων – παραδείγματα καλλιεργειών: στέβια, ιπποφαές, Goji Berry», «Συνδυάζοντας το παραδοσιακό προϊόν με την καινοτομία», «Τα βήματα για το μέλλον της βιολογικής γεωργίας», «Η σημερινή πραγματικότητα στο νομό Σερρών (Γ.Παπαδόπουλος, Ένωση Βιοκαλλιεργητών Σερρών)» και «Η πορεία των Νέων Αγροτών και οι δυσκολίες του γεωργικού επαγγέλματος» από τον κ. Παναγιώτη Γκιοργκίνη, Ένωση Νέων Αγροτών Σερρών & Ταμία Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αγροτών.

Ο κ. X. Αργυρόπουλος επεσήμανε ότι καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει μεταποιητική μονάδα για τη στέβια, όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν με την καλλιέργειά της, θα πρέπει να έχουν κάνει σχετική έρευνα για τους τρόπους διακίνησής της και τα κανάλια πώλησής της. Όσον αφορά στο ιπποφαές, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη μετασυλλεκτική του διαχείριση, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ποιότητας του προϊόντος.

Ο Δρ. Α. Γκέρτσης, αναφέρθηκε στην καλλιέργεια του Goji Berry, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη ολοκληρωμένη εικόνα για την καλλιέργειά του στην Ελλάδα, ότι η διαδικασία συλλογής του είναι εξαιρετικά δύσκολη και ότι «είναι αδύνατο να ανταγωνισθεί, με βάση το κόστος εργασίας, τις εισαγόμενες ποσότητες από την Κίνα». Επιπλέον, παρουσίασε μελέτες που καταδεικνύουν ότι «ο καρπός του γκότζι δε φαίνεται να προσφέρει επιπρόσθετα οφέλη στην υγεία και στη θρέψη, σε σχέση με μούρα».

O κ. Π. Καζάκης, παρουσίασε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά του να δικτυωθεί στις αγορές και μίλησε για το ρόλο της έρευνας και της τεχνογνωσίας στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, έχοντας ήδη επενδύσει αρκετά χρήματα σε αυτά, ως αγρότης.

Ο κ. Ν. Καρακουζίδης τόνισε την άμεση ανάγκη δημιουργίας περισσότερων Αγροτικών Αγορών για τους βιοκαλλιεργητές και ο κ. Γ. Παπαδόπουλος, τις εμπειρίες από την προσπάθεια για δημιουργία Αγοράς Βιοκαλλιεργητών στις Σέρρες, όπως ξεκίνησαν να γίνονται με πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Αγρίνιο) ή των Ενώσεων Νέων Αγροτών (Πρέβεζα).

Ο κ. Π. Γκιοργκίνης, καταρχήν ξεκαθάρισε ότι το γεωργικό επάγγελμα είναι ένα από τα τέσσερα αγροτικά επαγγέλματα, που είναι γεωργός, κτηνοτρόφος, ψαράς και δασοκόμος, και συμπληρωματικά από την παραγωγή ενέργειας, μεταποίηση και εμπορία, αποζημίωση ρύπων και ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΜΟ. Ο επαγγελματίας αγρότης δεν μπορεί να καθορίζεται από το 35% των συνολικών του εισοδημάτων, χωρίς άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και χωρίς εκπαίδευση.

Η γεωργία είναι τέχνη και όπως κάθε τέχνη χρειάζεται πρωτίστως γνώση, εμπειρία, πειραματισμούς αυτοσχεδιασμούς και υπομονή για να αποδώσει (Βασίλης Σαχτούρης). Πρέπει να κατανοήσουμε πως σήμερα πληρώνεται η συνέπεια και η διάρκεια. Το καλό προϊόν που θα βγει ένα μήνα το χρόνο δεν πληρώνεται. Για το λόγο αυτό απαιτούνται αποθηκευτικοί χώροι, αποθήκες, ψυγεία αλλά και συνεργασίες.

Η φύση είναι σκληρή και ανελέητη και μόνο ένας καλλιεργητής σκληρός με τον εαυτό του μπορεί να ανταπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες. Γενικά η καλλιέργεια χρειάζεται έναν πολύ αγχώδη, τελειομανή και μονομανή καλλιεργητή, που μπορεί να προλαμβάνει τις καταστάσεις και να τις οραματίζεται. Τον χαρακτήρα του καλλιεργητή τον έχεις ή τον αποκτάς. Και τον αποκτάς από την πείνα, τα χρέη, κα τις τραπεζικές επιταγές.

Αγρότης δεν σημαίνει παραγωγός. Παραγωγός μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε. Σήμερα ακούμε τον κάθε έναν που πεινάει να θέλει να επιστρέψει στην ύπαιθρο. Ναι. Πράγματι μπορεί να βάλει λαχανικά. Να έχει να φάει αυτός και τα παιδιά του αμέσως. Και να πουλήσει μερικά για να έχει κάποια λεφτά για άλλες ανάγκες. Αλλά δεν γίνεται αγρότης. Αγρότης, είναι τρόπος ζωής.

Ο αγρότης είναι κομμάτι της μόνης οργανικής αγροτικής κοινωνίας. Και η αγροτική κοινωνία κινείται-τρέχει καλύτερα με συστήματα κοινωνικής οικονομίας. Κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Με συνεργατισμούς. Και φέτος είναι το ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ. Και σε μερικές μέρες είναι η Παγκόσμια μέρα ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ, στις 7 Ιουλίου 2012. Είναι μια οικονομία μου αποδίδει τα μέγιστα στην αγροτική κοινωνία.

Η επιχειρηματικότητα είναι η τόλμη για ενεργό συμμετοχή στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Είναι η αποδοχή του στοιχείου της αβεβαιότητας και η μετουσίωσή της σε δράση. Και οι αγρότες είναι επιχειρηματίες με την παραπάνω έννοια, διότι με πολλές αβεβαιότητες-κινδύνους τολμούν να παράγουν πλούτο, μόνο που οι πλούσιοι βρίσκονται στον δευτερογενή και τριτογενή τομέα.

Η γεωργία, γενικά, είναι μια παραγωγική δραστηριότητα υψηλού βαθμού αβεβαιότητας, η οποία επιτείνεται τώρα τελευταία από την Κλιματική Αλλαγή, και τις επιλογές της ΕΕ για την εξωτερική της πολιτική. Σε συνδυασμό με τον διατροφικό και οικολογικό της ρόλο, τεκμηριώνει την υποχρέωση της πολιτείας για στοχευμένη υποστήριξη ως παρέμβαση «Δημοσίου Συμφέροντος», πράγμα που δεν συμβαίνει.

Για να αναπτυχθεί κάποιας μορφής επιχειρηματικότητα απαιτούνται τουλάχιστον τρία βασικά στοιχεία, Έρευνα & ανάπτυξη-εφαρμογές, Εκπαίδευση & κατάρτιση και Υποστήριξη. Η Αγροτική Έρευνα και οι Γεωργικές Εφαρμογές δεν είναι ορατές δίπλα στον αγρότη, ο οποίος μένει έρμαιο σε κάθε επιτήδειο έμπορο ή αδύναμος μπροστά στο επιστημονικό μάρκετινγκ των εταιριών της οικονομίας της αγοράς. Ο αγρότης, αν και επιχειρεί με πολύ μεγαλύτερους κινδύνους, από οποιονδήποτε άλλον επιχειρηματία, δεν γίνεται δεκτός στα τοπικά Επιμελητήρια, ούτε έχουν δημιουργηθεί ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ.

Η Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών-ΠΕΝΑ, συντάσσει αυτήν την περίοδο την πρόταση ΥΠΑΙΘΡΟΣ 2020, όπως πρότεινε ο Δρ Φώτης Βακάκης. Η πρόταση ΥΠΑΙΘΡΟΣ 2020, αφορά στην δημιουργία μιας νέας γενιάς επαγγελματιών αγροτών, ικανής, με οργανωμένη συλλογική δράση και με την μεγαλύτερη δυνατή αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, να προσφέρει αγροτικά προϊόντα πιστοποιημένων προδιαγραφών και ανταγωνιστικού κόστους, τα οποία θα προσδιορίζουν, ανά μονάδα προϊόντος την μικρότερη συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση και την μεγαλύτερη δυνατή παραγωγή δημόσιων περιβαλλοντικών αγαθών.

Όταν οι «επενδυτές!» θα αναζητούν αλλού, σε άλλες περιοχές, επικερδέστερες ευκαιρίες, εμείς, οι Έλληνες Νέοι Αγρότες, θα μείνουμε εδώ, δεμένοι με την ελληνική γη, με την ελληνική φύση, με το ελληνικό περιβάλλον, με την ελληνική κοινωνία, με την Ελλάδα.

Όσοι μετείχαν στο Πρόγραμμα Νέων Γεωργών του 2009 συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται. Οι «αγρότες του καναπέ» συνεχίζουν να παίρνουν ενιαία ενίσχυση και οι Νέοι Αγρότες ΤΙΠΟΤΕ. Η κατάσταση είναι δραματική με το όλο κλίμα αρνητικό. Η συγκυρία ν’ ασχοληθούμε με τη γεωργία ή κτηνοτροφία συνειδητά, πλέον φαντάζει όνειρο μακρινό. Με μεράκι & όρεξη για δουλειά, με τη μείωση των τιμών σε γάλα & κρέας, με τεράστιες καθυστερήσεις στις πληρωμές, με μεγάλο κόστος παραγωγής, με φόρους-χαράτσια & όλη την ακρίβεια, με τη μη καταβολή για φέτος εξισωτικής στους κτηνοτρόφους, μόνη ελπίδα να κρατηθούμε οι Νέοι Γεωργοί ήταν η επιδότηση που προβλέπονταν ως νέοι αγρότες, που όμως όλοι κάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτε. (Τ. Γκουλέτσας, νέος κτηνοτρόφος από την Λάρισα).

Και ο κ. Παναγιώτης Γκιοργκίνης τελείωσε, λέγοντας: Το 19^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νέων Αγροτών θα γίνει φέτος στο Ελατοχώρι της Πιερίας, από 6 έως 9 Σεπ 2012, με θέμα «Νέες συνεργασίες στην ΥΠΑΙΘΡΟ», σας προσκαλώ και εύχομαι να σας συναντήσω εκεί. Για να συζητήσουμε τα δικά μας και να πάρουμε αποφάσεις, καλύπτοντας όλα μας τα έξοδα μεταξύ μας.

 Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης,  6998282382

http://www.e-geoponoi.gr

Σώστε, Κρύψτε, Ασφαλίστε Σπόρους!

Ήταν απλά θέμα χρόνου οι ελληνικές ντόπιες ποικιλίες σπόρων να βρεθούν στο στόχαστρο της επίθεσης, όπως αυτή εξαπολύεται με την μορφή του κλεισίματος της Τράπεζας Διατήρησης Γενετικού Υλικού. 
Η αλήθεια είναι ότι γενικά η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τις φυσικές, ντόπιες ποικιλίες σπόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες με... κάθε τρόπο επιχειρείται να εξαφανιστούν και να κυριαρχήσουν όχι απλά τα υβρίδια αλλά οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι.
Με τον ίδιο τρόπο που.... μέσα σε μόλις 3-4 δεκαετίες οι φυσικές τροφές ξεχάστηκαν σχεδόν εντελώς και μπήκαν στο περιθώριο και οι άνθρωποι πλέον τρέφονται με επεξεργασμένες τροφές γεμάτες κάθε είδους δηλητήρια, με αντίστοιχο τρόπο προχωράει ραγδαία και η εξαφάνιση των φυσικών σπόρων.

Το σχέδιο έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί (5 εταιρείες ελέγχουν το εμπόριο σπόρων) και προωθείται με συντονισμένη εκστρατεία των εταιρειών βιοτεχνολογίας, των διεθνών νεοταξικών οργανισμών (με τα ολοκληρωτικά τους νομοθετήματα codex alimentarious, agenda 21) και των κυβερνήσεων πιόνια τους (με νόμους όπως ο S.510 στις ΗΠΑ).
Η νέα τάξη δείχνει μια πρωτοφανή εμμονή να επιβάλλει τους γενετικά τροποποιημένους (GMO) σπόρους και οργανισμούς με κάθε τρόπο, σε σημείο πλέον οι «ανθρωπιστικές» της επεμβάσεις να γίνονται με αυτόν ως έναν από τους κυρίαρχους λόγους.

Γνωρίζουμε ότι στο Ιράκ ένας από τους πρώτους νόμους που πέρασε το κατοχικό καθεστώς ήταν η απαγόρευση στους αγρότες να διατηρούν σπόρους για να ξανασπείρουν την νέα σοδειά, όπως γινόταν για χιλιετίες.

Και όταν αυτό αφορά την περιοχή της αρχαίας Μεσοποταμίας από όπου ξεκίνησε η γεωργία πριν 10 χιλιάδες χρόνια, τότε μια τέτοια ενέργεια είναι πολύ περισσότερο μια ξεκάθαρη δήλωση της νέας τάξης για το τέλος της γεωργίας και της τροφής όπως την ξέραμε.

Μέσα από την επιθετική και παραπλανητική δράση των εταιρειών βιοτεχνολογίας, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν τώρα εξαπλωθεί σε πάνω από 25 χώρες, έναντι μόλις 3 χωρών (ΗΠΑ, Καναδάς, Αργεντινή) μέχρι πριν λίγα χρόνια. Χαρακτηριστικό και τραγικό παράδειγμα η Ινδία, όπου μέσω της εξαπάτησης των μικρών αγροτών για μεγαλύτερες σοδειές, αυτοί χρεώθηκαν για να αγοράσουν γενετικά τροποποιημένους σπόρους οι οποίοι όμως είχαν πολύ χειρότερη απόδοση από τις δικές τους ντόπιες ποικιλίες.

Το αποτέλεσμα είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες αυτών των αγροτών. Και η ΕΕ, το άλλοτε «ισχυρό» προπύργιο ενάντια στα μεταλλαγμένα, τώρα φαίνεται καθαρά τι ρόλο έπαιζε όλα αυτά τα χρόνια, αφού με συγκεκριμένα νομοθετήματα υποσκάπτει πλέον ενεργά την σταθερή αποστροφή των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Ένα ακόμη ύποπτο στοιχείο είναι ότι οι ίδιες οι εταιρείες που προσπαθούν με απόλυτη μανία να μας επιβάλλουν τα μεταλλαγμένα, φέρονται να έχουν χρηματοδοτήσει την παγκόσμια κιβωτό των σπόρων στο Σβαρμπαλντ της Νορβηγίας. Γιατί άραγε θα πρέπει να ταϊστεί η ανθρωπότητα με μεταλλαγμένα, με κάτι δηλαδή αφύσικο το οποίο δεν είναι τροφή, ενώ οι φυσικοί σπόροι θα είναι όλοι μαζεμένοι και υπό τον έλεγχο τους;

Τι άραγε σχεδιάζουν και τι διακυβεύεται με την τροφή μας και την επιβίωση μας; Όμως ας επανέλθουμε στην Ελλάδα, για την οποία ακούμε συνήθως να λέγεται ότι όλα αυτά που τώρα υφίσταται, είναι ένα μεγάλο πείραμα της νέας τάξης, το οποίο αναμένεται να εφαρμοστεί και αλλού αν πετύχει. Τίποτε δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα από όσο αυτή η άποψη. Και αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν γίνεται κανένα πείραμα.

Στην Ελλάδα εφαρμόζεται η δοκιμασμένη λύση σε πάνω από 30 χώρες στον κόσμο με συμβολικότερη περίπτωση αυτήν της Αργεντινής. Αν θέλουμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί, ας μελετήσουμε προσεκτικά τι έγινε εκεί και πως η Αργεντινή από πλούσια και αυτάρκης χώρα βρέθηκε να πεινάει, να έχει ιδιωτικοποιηθεί ο πλούτος της και το νερό της και να τρώει μεταλλαγμένα.
Αυτή είναι η κληρονομιά του ΔΝΤ και εκεί σκοπεύουν να οδηγήσουν κι εμάς αν δεν μπλοκαριστούν από έξυπνες δικές μας πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν ήδη εμφανιστεί σε τοπικό επίπεδο, όμως θα πρέπει να επεκταθούν σε κάθε πλευρά της ζωής μας και πρώτιστα στον έλεγχο της τροφής.

Ας μην γελιόμαστε η τροφή μας είναι ήδη σοβαρότατα αλλοιωμένη και τα μεταλλαγμένα είναι ήδη εδώ σε κάποιο ποσοστό: στις μεταλλαγμένες ζωοτροφές που δίνονται στα ζώα, στην γλυκαντική ουσίαασπαρτάμη, η οποία προέρχεται από μεταλλαγμένο βακτήριο και είναι τοξική, και ποιος ξέρει που αλλού, αφού δεν υπάρχει σήμανση και έλεγχος. Η κατάσταση είναι πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή και ανεξάρτητα από το αν το έχουμε αντιληφθεί ή όχι, το πρώτο βήμα άλωσης της τροφής μας έχει γίνει.

Αν αύριο έκαναν το τελικό βήμα και προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων σπόρων, θα υπήρχε άραγε η απαιτούμενη γενική κατακραυγή και ενεργοποίηση ή θα πέρναγε κι αυτό όπως όλη η μέχρι τώρα κομπίνα του ψευδοχρέους;

Το ζήτημα της τροφής είναι κορυφαίας και ζωτικής σημασίας και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο ζήτημα, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για δήθεν άλλες προτεραιότητες. Είναι το πρωτεύον γιατί έχει να κάνει με την υγεία και την επιβίωση, και ειδικά για την Ελλάδα, έχει να κάνει με την αυτάρκεια μέσω της βιοποικιλότητας, και την διατροφική ασφάλεια μας με φρέσκια, αγνή, φυσική τροφή.

Επίσης είναι το πρωτεύον γιατί τελικά η τροφή έχει να κάνει με τον έλεγχο του μυαλού μας, αφού ουσιαστικά μέσω αυτής επιχειρούν και καταφέρνουν να μας κάνουν να συναινέσουμε με το δικό τους σκεπτικό αντίληψης των πραγμάτων, το οποίο όμως αντανακλά τα δικά τους και μόνο συμφέροντα.

Με την «πράσινη επανάσταση» μας έκαναν να συναινέσουμε και να αποδεχθούμε ότι αυτό που θα τρώμε θα περιέχει δηλητήρια (φυτοφάρμακα). Με την βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων μας έκαναν να συναινέσουμε στην καταπίεση των άλλων αισθανόμενων όντων του πλανήτη και έτσι τελικά και εμάς των ίδιων. Τώρα με την «επανάσταση της βιοτεχνολογίας» μας παραπλανούν να συναινέσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, στο ίδιο το τέλος της ζωής, πάντα μέσα από τις γνωστές, απατηλές κενολογίες περί ασφάλειας, αντιμετώπισης της πείνας, κλπ.

Με απλά λόγια λοιπόν, το κεφάλαιο των σπόρων είναι το τελικό και απόλυτα θεμελιώδες πεδίο αναμέτρησης, γιατί πάνω από όλα είναι ένα ιδεολογικό πεδίο, όπου θα πρέπει να χτυπηθεί μια για πάντα η αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ότι δηλαδή με το πρόσχημα της παραγωγής τροφής μπορούν να επιδοθούν κάποιοι στην καταστροφή του οικοσυστήματος και στην καταπίεση της πλειοψηφίας των ανθρώπων και όλων των ζώων.

Η τρέχουσα συγκυρία επιθετικής προώθησης των γενετικά τροποποιημένων σπόρων και οργανισμών δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ουρανοκατέβατη, αλλά πατάει σε μια πολλή γερή βάση: στην ιδεολογική χειραγώγηση της ανθρωπότητας ότι είναι «φυσιολογικό» να δηλητηριάζουμε αυτό που θα φάμε, ύστερα από τις 5 και πλέον δεκαετίες συμβατικής, χημικής γεωργίας.

Αφού απέσπασαν την αποδοχή μας στο πρώτο κακό, αφού δηλαδή δεχθήκαμε τον τρόπο παραγωγής τους ο οποίος γεμίζει την τροφή μας με δηλητήρια, τώρα θεωρούν ότι είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος να επεκτείνουν αυτό το κακό εκθετικά, διατηρώντας τα δηλητηριώδη φυτοφάρμακα και επιπλέον προσθέτοντας μια κακόβουλη γενετική μετάλλαξη του DNA, η οποία δεν θα συνέβαινε ΠΟΤΕ στην φύση. Επιμένουν δηλαδή στην απόλυτη ανωμαλία, η οποία αποδείχθηκε τραγικά αδιέξοδη, μη αειφόρος και καταστροφική, και την παρουσιάζουν ως μονόδρομο, ενώ αποσιωπούν με κάθε τρόπο τις πραγματικά αειφόρες και φιλικές μορφές καλλιέργειας, όπως η περμακουλτούρα, η φυσική καλλιέργεια, και η βιολογική veganic καλλιέργεια, οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να διασφαλίσουν αυτό που πραγματικά θα αξίζει να αποκαλείται τροφή.

Το τελευταίο ύπουλο επιχείρημά τους είναι αυτό της δήθεν «συνύπαρξης» των μεταλλαγμένων και φυσικών σπόρων. Όμως, όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος, «δεν μπορεί να συνυπάρχει η εγκυμοσύνη με την παρθενία», και οι μεταλλαγμένοι σπόροι θα αλλοιώσουν και θα εξαφανίσουν τους φυσικούς σπόρους, με αποτέλεσμα να χαθεί η βιοποικιλότητα.

Κι ενώ όλα τα άλλα ξαναγίνονται, και τα ψευδοχρέη πχ διαγράφονται, η βιοποικιλότητα που θα χαθεί, δεν επανέρχεται. Αν μας πάρουν τους σπόρους, μας παίρνουν και τον τελευταίο έλεγχο στην ίδια μας την ζωή και τότε θα μιλάμε για την πλήρη μετάλλαξή μας, σε ένα άλλο, απόλυτα διαχειρίσιμο και αναλώσιμο είδος, έρμαιο στα κακόβουλα σχέδια της νέας τάξης.

Αν όμως ανατρέψουμε το σκεπτικό τους στο βασικό πεδίο της τροφής και τους αφαιρέσουμε κάθε νομιμότητα να μας ελέγχουν με το δήθεν πρόσχημα ότι παράγουν την τροφή μας, τότε ανοίγει ο δρόμος να τους αμφισβητήσουμε και στον έλεγχο της υγείας και σε κάθε άλλη πλευρά της ζωής μας και τότε φυσικά τα ψέματα θα έχουν τελειώσει για το ανοσιούργημα και την ανωμαλία που λέγεται σύστημα της νέας τάξης. 


http://networkedblogs.com




http://ellas-andyindy.blogspot.gr/

Πιο αποδοτική η συμβατική καλλιέργεια;

Τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας δημοσιοποίησαν ερευνητές του καναδικού πανεπιστημίου MacGill Του Μόντρεαλ, η οποία επισημαίνει και θετικά και αρνητικά στοιχεία αναφορικά με την παραγωγή βιολογικών προϊόντων και τη σχέση τους με την συμβατική παραγωγή.

Η συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature» και αφορά στη συγκριτική καταγραφή ανάμεσα σε 34 διαφορετικές καλλιέργειες αγροτικών προϊόντων που παρήχθησαν με συμβατικές και βιολογικές μεθόδους καλλιέργειας. Στα συμπεράσματα επισημαίνεται πως τα βιολογικά δεν θα επαρκούσαν μεν για να θρέψουν τον πληθυσμό του πλανήτη μας, όμως οφείλουν να έχουν την θέση τους στο χωράφι και στο τραπέζι των καταναλωτών. Οι ερευνητές φρόντισαν να συγκρίνουν την αγροτική παραγωγικότητα ανά στρέμμα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι αποδόσεις των βιολογικών καλλιεργειών είναι κατά μέσο όρο μικρότερε των συμβατικών, σε ποσοστό της τάξης του 34%, σε παρόμοιες πάντα συνθήκες παραγωγής και εδάφους. Η μεγαλύτερη υστέρηση εμφανίζεται σε βιολογικές καλλιέργειες όπως τα λαχανικά και ορισμένα δημητριακά, τα οποία από την φύση τους απαιτούν μεγαλύτερες ποσότητες αζώτου για την ανάπτυξή τους.  Αποτέλεσμα των φιλικών προς το περιβάλλον και την υγεία των παραγωγών και καταναλωτών είναι το γεγονός να μην έχουν τα παραγωγικά αποτελέσματα της συμβατικής γεωργίας, η οποία χρησιμοποιεί χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα.

Αντίθετα, η βιολογική γεωργία φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλύτερα αναφορικά με την παραγωγή φρούτων, όπως για παράδειγμα η φράουλα, η παραγωγή της οποίας όταν πραγματοποιείται με βιολογικό τρόπο, έχεις μόλις 3% χαμηλότερη απόδοση, ενώ στην περίπτωση της σόγιας το ποσοστό είναι κοντά στο 11%. Ωστόσο η έρευνα αποτυπώνει στα πορίσματά της, πως μόνο σε ένα μικρό αριθμό αγροτικών προϊόντων φαίνεται ικανή η βιολογική καλλιέργεια να παράγει συγκρίσιμες ποσότητες με την παραδοσιακή.

πηγή: Περιοδικό Φρουτονέα τεύχος 161 Ιούνιος 2012 

Παραγωγή Τουλίπας. Η αγορά των ανθοκομικών στην Ελλάδα

Η καλλιέργεια της τουλίπας, αν και δεν είναι πολύ αναπτυγμένη στη χώρα μας, θα μπορούσε να αναπτυχθεί όχι μόνο στον τομέα της ανθοκομίας αλλά και στην παραγωγή βολβών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κατά κεφαλή δαπάνη για λουλούδια στη χώρα μας είναι 17 ευρώ, ενώ για φυτά εσωτερικού χώρου 8 ευρώ. Οι τιμές αυτές είναι πολύ χαμηλές σε σύγκριση με την Ελβετία που είναι 82 ευρώ και 38 ευρώ αντίστοιχα.

Η Ελλάδα όντας μια χώρα που ευνοείται από το κλίμα θα μπορούσε να γίνει εξαγωγική στον τομέα αυτό με πολύ καλές προοπτικές για τους αγρότες.

Εξάλλου, η εντός της χώρας εμπορία της τουλίπας έχει τα προβλήματα που έχουν όλες οι ανθοκομικές καλλιέργειες στη χώρα μας, όπως η έλλειψη επαρκών οργανωμένων αγορών ανθοκομικών προϊόντων, με αποτέλεσμα ο παραγωγός να απολαμβάνει χαμηλές τιμές σε σχέση με τις τιμές πώλησης των ανθέων και το υψηλό κόστος παραγωγής που συνδέεται με το κόστος των καυσίμων. Αντίθετα, η έμφαση στις εξαγωγές εμφανίζει σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης αυτού του κλάδου.

Επίσης, όπως τονίζουν γνώστες του κλάδου, θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια ανάπτυξης του τομέα παραγωγής βολβών ώστε να αποδεσμευτεί η χώρα μας από τις εισαγωγές βολβών που ανέρχεται σε ένα ποσό 10 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως και ταυτόχρονα να γίνει και εξαγωγική χώρα στον τομέα αυτόν.

Για την παραγωγή λουλουδιών τουλίπας στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται συνήθως οι εισαγόμενοι βολβοί από το εξωτερικό που έρχονται κυρίως από την Ολλανδία.

Σήμερα, η ελληνική παραγωγή λουλουδιών απορροφάται στο μεγαλύτερο ποσοστό από την εγχώρια αγορά.

Οι βασικές ανθαγορές που υπάρχουν είναι του Προμπονά και της Αμυγδαλέζας στην Αττική και η εγχώρια παραγωγή καλύπτει το 85% της ζήτησης σε φρέσκα λουλούδια, ενώ το υπόλοιπο 15% καλύπτεται από εισαγωγές.

Ο συνολικός ετήσιος τζίρος ανέρχεται σε 205 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στην περιοχή του Μαραθώνα παράγεται ο μεγαλύτερος όγκος φρέσκων λουλουδιών. Στην Αττική αναπτύσσονται το 39,2% των ανθοκαλλιεργειών, στην Κεντρική Μακεδονία το 15,6%, στην Κρήτη το 15,5%, στη Θεσσαλία το 9,0%, στη Στερεά Ελλάδα το 6,3%, στη Δυτική Ελλάδα το 5,3%, στην Πελοπόννησο το 4,2%.

Τα είδη που καλλιεργούνται περισσότερο είναι τα τριαντάφυλλα, τα γαρίφαλα και τα χρυσάνθεμα. Η καλλιέργεια της τουλίπας δεν είναι αναπτυγμένη πολύ, ενώ θα μπορούσε να αναπτυχθεί όχι μόνο στον τομέα των λουλουδιών αλλά και στην παραγωγή βολβών.

Οι εξαγωγές φρέσκων λουλουδιών, αν και εμφανίζουν αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ χαμηλές και ανέρχονται μόλις στο 8% της αξίας των εισαγωγών. Οι εξαγωγές γίνονται κατά 68% σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κατά 32% σε τρίτες χώρες.

Οι εκτάσεις που καλλιεργούνται για παραγωγή φρέσκων λουλουδιών αποτελούν το 0,022% των συνολικά καλλιεργούμενων εκτάσεων της Ελλάδος, ενώ η αξία τους φθάνει στο 2,57% της συνολικής αξίας της φυτικής παραγωγής.

Οι χρωματισμοί των πετάλων

Υπάρχουν πολλών χρωματισμών τουλίπες και αποχρώσεων σε σημείο ώστε να είναι δύσκολο να τα καταγράψει κανείς. Το χρώμα της εξωτερικής πλευράς των πετάλων μπορεί να είναι διαφορετικό με εκείνο της εσωτερικής.

Τα πέταλα μπορούν να είναι δίχρωμα. Υπάρχουν γενότυποι τουλίπας στους οποίους το χρώμα αλλάζει, όπως π.χ. υπάρχουν τουλίπες που στην αρχή είναι κατακίτρινες, στη συνέχεια παρουσιάζονται κάποια κόκκινα στίγματα τα οποία προς το τέλος της άνθησης μεγαλώνουν σε σημείο να καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια των πετάλων. Υπάρχουν σε μερικές περιπτώσεις και τουλίπες αρωματικές, αλλά σε μικρό αριθμό γενοτύπων. Τα κομμένα άνθη μπορούν να διατηρηθούν στους 20οC σε ελεγχόμενες συνθήκες από 4-11 ημέρες.

Τα μυστικά για μια αποδοτική σοδειά

Σημαντικό εισόδημα είναι ικανή να παρέχει η καλλιέργεια τουλίπας στη χώρα μας. Η παραγωγή που μπορεί να δώσει ένα στρέμμα θερμοκηπίου σε διάρκεια ενός χρόνου κυμαίνεται μεταξύ 200-500 χιλιάδων ανθέων τουλίπας ανάλογα με το σύστημα καλλιέργειας που θα χρησιμοποιηθεί, προσφέροντας ένα ακαθάριστο εισόδημα μεταξύ 10.000-25.000 ευρώ.

Στην Ελλάδα οι τουλίπες φυτεύονται υπαίθρια ή σε θερμοκήπια από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο, επειδή επιδιώκεται η παραγωγή να είναι έτοιμη για πώληση από τον Δεκέμβριο έως τον Απρίλιο.

Οι βολβοί φυτεύονται τους μήνες Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Οι τουλίπες που ανήκουν στις πρώιμες ομάδες ανθίζουν τον Μάρτιο, οι μεσοπρώιμες τον Απρίλιο και οι όψιμες τον Μάιο.

Εδάφη
Οι τουλίπες θα πρέπει να καλλιεργούνται σε εδάφη αμμώδη ή αμμοπηλώδη τα οποία να έχουν πολύ καλή στράγγιση, να είναι πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και μία αντίδραση εδάφους ουδέτερη, με pH γύρω στο 7. Οι τοποθεσίες που πρέπει να εγκαθίστανται πρέπει να είναι προστατευμένες από τον αέρα, ιδίως οι υψηλόμορφες ποικιλίες.

Η τουλίπα πρέπει να καλλιεργείται σε μέρη που να μη δέχονται την έντονη ηλιακή ακτινοβολία, ώστε η ανθοφορία τους να διαρκέσει για περισσότερο χρόνο. Οι τοποθεσίες που σκιάζονται ειδικά τις μεσημεριανές ώρες θεωρούνται καταλληλότερες.

Η τουλίπα σχηματίζει υπόγεια βλαστικά όργανα που ονομάζονται βολβοί και τα οποία είναι διογκωμένα τμήματα των ριζών ή του βλαστού. Χαρακτηριστικό των βολβών είναι ότι φέρουν οφθαλμούς οι οποίο αναπτύσσονται και δίνουν νέους βλαστούς και φύλλα.

Η τουλίπα, πολλαπλασιάζεται με βολβούς και βολβίδια, τα οποία αναπτύσσονται αφού καταστραφεί ο μητρικός βολβός, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε άλλα βολβώδη φυτά.

Τα βολβίδια πρέπει να φυτεύονται πρωιμότερα σε σχέση με τους βολβούς, δηλαδή κατά τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο, σε αποστάσεις και σε βάθος μερικών εκατοστών.

Τα βολβίδια δίνουν άνθη κατά τον τρίτο χρόνο. Οι βολβοί φυτεύονται τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο σε αποστάσεις 15-20 εκ. και σε βάθος 10 εκ. περίπου. Ο βολβός που θα αναπτυχθεί ανθίζει μόνο μία φορά και στη συνέχεια θα πρέπει να αντικατασταθεί από έναν ή περισσότερους δευτερεύοντες βολβούς.

Η τουλίπα μπορεί να πολλαπλασιασθεί και με σπόρο. Οι σπόροι σπέρνονται τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο, αλλά τα σπορόφυτα παράγουν φυτά που δίνουν άνθη με διάφορα χρώματα λόγω υβριδισμού και επομένως δεν αποδίδουν πιστά την ποικιλία που επιθυμούμε να καλλιεργήσουμε.

Φύτευση
Οι βολβοί φυτεύονται σε ρηχά κιβώτια μέσα σε υγρή άμμο σε μεγάλη πυκνότητα, σχεδόν σε επαφή ο ένας βολβός με τον άλλον και τα κιβώτια αυτά τοποθετούνται στη συντήρηση σε ψυγεία θερμοκρασίας 8-10ο C μέχρι να βγάλουν ρίζες.

Επειτα από αυτό το στάδιο κατεβάζουν τη θερμοκρασία στους 2ο C. Στη θερμοκρασία αυτή μπορούν οι βολβοί να συντηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και συνήθως συντηρούνται μέχρι να πουληθούν σε ανθοπαραγωγούς.

Οι ανθοπαραγωγοί αγοράζουν τα κιβώτια με τους προβλαστημένους και ριζωμένους βολβούς και τα τοποθετούν στο έδαφος του θερμοκηπίου ή σε τραπέζια σε θερμοκρασία 12-14ο C τη νύκτα και 16-18ο C την ημέρα. Επειτα από 25-30 ημέρες ανθίζουν και είναι έτοιμοι για συγκομιδή των λουλουδιών.

«Κλειδί» η ευκολία παραγωγής των βολβών

Η ευκολία παραγωγής βολβών είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στην καλλιέργεια της τουλίπας. Επίσης το μέγεθος του βολβού πρέπει να έχει έναν ορισμένο όγκο, διότι μόνο οι ογκώδεις βολβοί μπορούν να βγουν στο εμπόριο και να ανθίσουν.

Οι βολβοί πρέπει να έχουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε να μπορεί να γίνει εύκολα η μηχανοποιημένη καλλιέργεια του φυτού.

Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι: το καλό εξωτερικό περίβλημα των βολβών που προστατεύει τους βολβούς από το σοκ, αλλά και το σχήμα τους να είναι τέτοιο ώστε να μην υπάρχουν καταστροφές των βολβών από τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στην καλλιέργεια. Σημαντικός παράγοντας είναι η ευκολία της συντήρησης των βολβών, αλλά και η αντοχή τους στις προσβολές στους διάφορους εχθρούς και ασθένειες.

ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Κλάδος με μεγάλες προοπτικές η ανθοκομία

Η ανθοκομία αποτελεί έναν δυναμικό κλάδο σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ευρώπη επίσης αναπτύσσεται σε οργανωμένες επιχειρήσεις. Οι χώρες με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της ανθοκομίας είναι η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία, οι ΗΠΑ, ενώ τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη στην Κολομβία, στο Μεξικό, στον Ισημερινό κ.λπ.

Η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως αλλά και την πιο οργανωμένη παραγωγή τουλίπας είναι η Ολλανδία. Η χώρα αυτή έχει το 60% των συνολικών παγκόσμιων εξαγωγών δρεπτών λουλουδιών. Επίσης η χώρα αυτή είναι ο κυριότερος εισαγωγέας λουλουδιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κατά το 2010, η Ολλανδία εξήγαγε 3,6 δισεκατομμύρια βολβούς, αξίας 313 εκατ. ευρώ, ενώ κατά το 2009 η αξία των ολλανδικών εξαγωγών ανήλθε σε 585 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας πτώση 2% σε σχέση με το 2008. Ταυτόχρονα, οι εξαγωγές ανά μονάδα αυξήθηκαν κατά 2% και ανήλθαν σε 5,9 δισ. κομμάτια.

Κύριος αγοραστής βολβών είναι οι ΗΠΑ, με μερίδιο αγοράς 20%, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες κατέχουν στο σύνολό τους το 60% του μεριδίου της αγοράς.

Την πρώτη θέση μεταξύ των αγοραστών βολβών εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατέχει η Γερμανία, αφού η αξία των ολλανδικών εξαγωγών προς την εν λόγω χώρα αυξήθηκε κατά 3% και ανήλθε σε 75 εκατ. ευρώ. Η Γερμανία, σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, προέβη σε αυξανόμενες κατά 5% εισαγωγές βολβών, ενώ εκτός από την Αυστρία (+2%) και τη Φιλανδία (+1%) καταγράφηκαν μόνο μειώσεις στην αξία των ολλανδικών εξαγωγών. Οι εξαγωγές προς την Ιταλία παρουσίασαν σημαντική πτώση (-16%) και η αξία τους ανήλθε μόλις σε 26 εκατ. ευρώ

Οι βολβοί τουλίπας κατέχουν το 33% του μεριδίου αγοράς των εξαγωγών στο είδος τους. Αύξηση παρουσίασαν οι εξαγωγές προς τις κυριότερες χώρες αγοραστές τουλίπας, όπως Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιαπωνία και Ιταλία, ενώ πτώση σημειώθηκε στις εξαγωγές προς Γαλλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ρωσία και Καναδά.

Υπολογίζεται ότι παγκοσμίως καλλιεργούνται περίπου 120.000 στρέμματα για παραγωγή βολβών, εκ των οποίων τα 108.000 στρέμματα καλλιεργούνται στην Ολλανδία. Οσον αφορά τις πωλήσεις τουλίπας, κατά το 2009, στον πλειστηριασμό λουλουδιών FloraHolland πουλήθηκαν 1,513 εκατ. τουλίπες, αξίας 196 εκατ. ευρώ.

(Πηγή: Εθνος)