Πως πέρασε στα «σαλόνια» τη ρετσίνα, αποσπώντας διεθνείς διακρίσεις με «Το δάκρυ του πεύκου»
Ο Μανώλης Χιώτης έμεινε στην ιστορία, ως ο άνθρωπος που έβαλε το μπουζούκι στα «σαλόνια» και να κάνει αποδεκτό από την κοινωνία αυτό το λαϊκό όργανο. Ο Θεσσαλονικιός οινολόγος και οινοπαραγωγός Στέλιος Κεχρής-επικεφαλής σήμερα της ομώνυμης αιωνόβιας οικογενειακής επιχείρησης-κατάφερε και αυτός να βάλει στα «σαλόνια», όχι κάποιο μουσικό όργανο, αλλά ένα λαϊκό κρασί, τη Ρετσίνα με την επωνυμία «Το δάκρυ του πεύκου, η οποία από την πρώτη της εμφάνιση και μέσα σε οχτώ χρόνια, απέσπασε 25 διεθνή βραβεία στους μεγαλύτερους οινικούς διαγωνισμούς παγκοσμίως, εκεί που δεν είχαν βραβεύσει ποτέ πριν καμία ρετσίνα, με τελευταία διάκριση το χρυσό μετάλλιο στο εφετινό “decanter”.
>
Η «Α.ε» βρέθηκε και συζήτησε με τον κ. Κεχρή, ο οποίος έχοντας και την ιδιότητα του προέδρου της Ένωσης Οινοπαραγωγών Β. Ελλάδας, ανέλυσε τις απόψεις του, για τον οινικό τομέα και το ρόλο που αυτός διαδραματίζει στη χώρα μας αλλά και για τα επιτεύγματα της, πραγματικά, επιτυχημένης επιχείρησης που είναι σήμερα επικεφαλής.
Ας δούμε, τώρα μαζί, αναλυτικά ολόκληρη τη συζήτηση:
* Πόσα χρόνια έχει ιστορία το ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ Κεχρή; Είστε οικογενειακή επιχείρηση;
Ναι, είμαστε οικογενειακή επιχείρηση που η ιστορία της ξεκίνησε πριν 100 περίπου χρόνια όταν ο Ευάγγελος Κεχρής, έφερε γυάλινα μπουκάλια από την Αμερική με σκοπό να εμφιαλώσει κρασί
* Ποιες είναι οι κατηγορίες των κρασιών που παράγετε και εμπορεύεστε;
Σήμερα παράγουμε δέκα ετικέτες κρασιού, έξη λευκού κρασιού και τέσσερις ερυθρού. Ανάμεσα στα λευκά παράγουμε και τρεις ρετσίνες «το κεχριμπάρι», το «δάκρυ του πεύκου» και μία ροζέ το «σε φόντο ροζέ»,
* Τα κτήματα αμπελιού είναι δικά σας ή συνεργάζεσαι και με άλλους αμπελοκαλλιεργητές, και με την ευκαιρία, πείτε μας πως ήταν η παραγωγή και οι τιμές φέτος σε σχέση με πέρσι;
Ένα μικρό μόνο μέρος είναι ιδιόκτητα αμπέλια. Τα περισσότερα είναι με συνεργαζόμενους αμπελουργούς σε μακροχρόνια βάσει και αρκετά είναι συνδεδεμένα με συμβολαιακή αμπελοκαλλιέργεια.
Η φετινή σοδειά ήταν εξαιρετική κυρίως για τα λευκά αλλά και αρκετά κόκκινα και η τιμές κινήθηκαν με ελαφρά άνοδο.
* Αφού σας συγχαρούμε θερμά, ως εφημερίδα, πείτε μας πως καταφέρατε να αποσπάσετε αυτή την τιμητική διάκριση για την ρετσίνα 2013 «Το δάκρυ του πεύκου»;
Σας ευχαριστώ θερμά, είναι και για εμάς μία πολύ σημαντική διάκριση. Το «δάκρυ του πεύκου» είναι μία προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια 2006 μετά από έρευνα και πειραματισμούς πέντε ετών και στην πρώτη της εμφάνιση απέσπασε το μεγάλο χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης. Ο τρόπος που παράγεται, η ποικιλιακή σύνθεση, αλλά και η φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίζεται, την έκαναν αμέσως αποδεκτή σαν μία ρετσίνα που ξεφεύγει από τα συνήθη επίπεδα και αναδεικνύει τις δυνατότητες και την ποιότητα του προϊόντος αυτού. Το «Δάκρυ του Πεύκου» είναι μοναδικά πρωτοπόρο γιατί δουλεύουμε με μία ποικιλία σταφυλιού με εκπληκτικό δυναμικό, το «Ασύρτικο». Επιπλέον οινοποιείται σε «καινούργια» δρύινα βαρέλια από διαφορετικές περιοχές και τύπους. Το αποτέλεσμα είναι μία ρετσίνα η οποία έχει πολύ πιο πλούσια χαρακτηριστικά. ‘Όταν το 2005 το φέραμε την πρώτη σοδειά στην κατανάλωση δεν πιστεύαμε ούτε εμείς οι ίδιοι το μοναδικό συνδυασμό του ασύρτικου με το ρητινούχο χαρακτήρα. Πολύ περισσότερο δε όταν ανακαλύψαμε την μοναδική επιδεκτικότητα του στην παλαίωση. Γεγονός πρωτόγνωρο για μία ρετσίνα. Μέχρι σήμερα ακόμη συνεχίζει να μας εκπλήσσει με το δυναμικό της. Στη μύτη αναδύει μεταλλικότητα, νότες από εσπεριδοειδή με φόντο από ελληνικά βότανα, όπως θυμάρι, δενδρολίβανο, πιπερόριζα ( τζιντζερ) σε συνδυασμό με τη μαστίχα και τη βανίλια, ενώ στο στόμα είναι πολύ πλούσια γεύση με μακριά επίγευση.
Έτσι «το Δάκρυ του Πεύκου» ανέδειξε μια άλλη πλευρά της ρετσίνας καθόλου γνωστής μέχρι τότε. Ότι δηλαδή μπορεί η ρετσίνα να είναι όχι μόνο ένα ποιοτικό προϊόν, κάτι που είχαμε κατορθώσει να το αποδείξουμε με το «Κεχριμπάρι» πολλά χρόνια νωρίτερα, αλλά ότι μπορεί να είναι ένα μεγάλο κρασί. Η φετινή του βράβευση στο “decanter” με χρυσό μετάλλιο είναι πολύ σημαντική, μαζί με την βράβευση του επίσης από τις “vinalies”στο Παρίσι με ασημένιο μετάλλιο. Από την πρώτη της εμφάνιση και μέσα σε οχτώ χρόνια, το «Δάκρυ του Πεύκου» απέσπασε 25 διεθνή βραβεία στους μεγαλύτερους οινικούς διαγωνισμούς παγκοσμίως, εκεί που δεν είχαν βραβεύσει ποτέ πριν καμία ρετσίνα.
* To Κράτος, σας έχει βοηθήσει τόσα χρόνια, στην προσπάθεια ανάπτυξης της επιχείρησης; Είναι αρωγός στήριξης ή εμποδίζει κάποιες πρωτοβουλίες σας μέσω της γνωστής γραφειοκρατίας;
Το κράτος θα έλεγα ότι κάνει και τα δύο. Ενώ στηρίζει τις επιχειρήσεις μέσα από κοινοτικά προγράμματα, είτε αυτά λέγονται επενδυτικά, είτε αφορούν την προώθηση στις ξένες αγορές, ταυτόχρονα βάζει και εμπόδια. Η μη έγκαιρη εναρμόνιση της νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, η έλλειψη οργάνωσης, καθώς επίσης η γραφειοκρατία, όπως σωστά αναφέρατε και η οποία δυστυχώς ακόμη είναι παρούσα, παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται να καταπολεμηθεί ,είναι μερικά από αυτά.
* Πως καταφέρνετε να ανταπεξέλθετε στα δύσκολα οικονομικά της κρίσης;
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα. Η σημερινή αγορά χρειάζεται νέα κρασιά που να είναι κατάλληλα στις νέες συνθήκες της γαστρονομίας που έχουν διαμορφωθεί.
Φυσικά γίνεται επανεξέταση του κόστους παραγωγής, ώστε να εντοπιστούν τυχόν περιθώρια επανατιμολόγησης και να επιτευχθεί μείωση των τιμών στα υπάρχοντα κρασιά, με σκοπό να αντιμετωπίσουμε την κρίση και το μειωμένο εισόδημα του καταναλωτή.
Πάντοτε όμως μέλημα μας είναι η βελτίωση της ποιότητας και η έμφαση στην ιδιαιτερότητα και την τυπικότητα των ελληνικών οίνων μας, γιατί αυτό πιστεύουμε πως ακόμη και στην περίοδο της κρίσης είναι που έχει μεγαλύτερη αξία τόσο για τον καταναλωτή όσο και για την ίδια τη χώρα.
Απόδειξη είναι πως, σαν εταιρία είμαστε από χρόνια προσαρμοσμένοι σε μία πολιτική πολύ καλής σχέσης ποιότητας τιμής. Παράγουμε κρασιά, όπως το «Κεχριμπάρι» και τα «Γένεσις» που αποτελούν πραγματικά παραδείγματα αυτού που θα ονόμαζα «έντιμος» οίνος. Ένα κρασί δηλαδή που παρά την προσιτή τιμή του, έχει υψηλή ποιότητα, βραβεύεται επανειλημμένα σε μεγάλου διαγωνισμούς. Ενώ συγχρόνως τόσο τα «Γένεσις» ως οίνος ΠΓΕ Μακεδονίας όσο και το «Κεχριμπάρι» ως οίνος «ονομασίας κατά παράδοση» προάγουν την τυπικότητα της ελληνικής γης και την διαφορετικότητα της. Πιστεύω ακράδαντα στην ποιότητα, όταν αυτή συνοδεύεται από καλή τιμή και ειδικά στις περιόδους κρίσης. Πιστεύω επίσης πως μόνο η ποιότητα μαζί με την τυπικότητα μπορεί να αποτελέσει το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, όχι μόνο στο κρασί αλλά και στον τουρισμό και στις υπηρεσίες και στα τρόφιμα γενικότερα.
Ταυτόχρονα ενεργούμε δυναμικά στις αγορές του εξωτερικού, κάτι που το χρειαζόμαστε όχι μόνο εμείς, αλλά είναι πολύ καλό και για την εθνική οικονομία.
* Σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή κεντρικής Μακεδονίας, έχετε την υποστήριξη από τους καταναλωτές που θα θέλατε;
Είμαστε μία εταιρεία με ιστορία δεκαετιών και έχουμε αναπτύξει εξαιρετικές σχέσεις με τους καταναλωτές μας όχι μόνο στην κεντρική Μακεδονία και σε ολόκληρη την Βόρειο Ελλάδα, αλλά και σε πολλά μέρη της υπόλοιπης ηπειρωτικής Ελλάδας καθώς επίσης και σε πολλά νησιά.
* Με τις εξαγωγές πως τα πάτε;
Σήμερα εξάγουμε το 30% της παραγωγής μας και οι εξαγωγές μας την τελευταία πενταετία κινούνται με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 15%. Οι προοπτικές για τις εξαγωγές όχι μόνο για την δική μας επιχείρηση αλλά και για το σύνολο του ελληνικού κρασιού είναι πολύ καλές.
* Υπάρχουν κάποιες αγορές εσωτερικού ή εξωτερικού που θα δώσετε σημασία στο μέλλον;
Η εταιρεία μας εξάγει σε 14 χώρες του εξωτερικού. Η σημαντικότερη αγορά για μας είναι η γερμανική στην οποία θα συνεχίσουμε να επενδύουμε. Δραστηριοποιούμαστε ωστόσο και σε άλλες αγορές τους εξωτερικού, όπως είναι η αγορά των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Ελβετίας όπου έχουμε πολύ καλή παρουσία και μάλιστα «το Δάκρυ του Πεύκου» πάει εξαιρετικά καλά. Μας ενδιαφέρουν ασφαλώς και άλλες αναπτυσσόμενες νέες αγορές όπως είναι αυτές της Κίνας και της Βραζιλίας.
* Συμμετέχετε σε εκθέσεις, πως βλέπετε τις προσπάθειες αυτές, υπάρχει ενδιαφέρον από τους επισκέπτες για τα προϊόντα του ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ ΚΕΧΡΗ αλλά και γενικότερα για το ελληνικό κρασί & την ελληνική ρετσίνα; Θα θέλαμε να μας δώσετε και μια «γεύση» με τις διάφορες κακίες που ακούγονται εις βάρος της Ελλάδας τα τελευταία 2 έτη, λόγω των γνωστών οικονομικών προβλημάτων.
Η συμμετοχή σε εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για την είσοδο, αλλά και διεύρυνση σε μια αγορά. Οι εντυπώσεις των επισκεπτών για τα ελληνικά κρασιά είναι εξαιρετικές, ειδικά δε για τα κρασιά της εταιρείας μας ακούμε πολύ καλά σχόλια και μάλιστα όσον αφορά την ρετσίνα οι εντυπώσεις είναι τέτοιες που μας εκπλήσσουν πολύ θετικά.
Όσον αφορά στα σχόλια που αναφέρεστε και που δυστυχώς διασύρουν την χώρα συνολικά, μόνο με καλά παραδείγματα και καλές πρακτικές, πιστεύω πως μπορούμε να απαντήσουμε. Πρέπει να σας πω ότι το ελληνικό κρασί είναι από τους καλλίτερους πρεσβευτές που έχει η χώρα μας. Η παραγωγή κρασιού όχι μόνο είναι συνεπής με την παράδοση χιλιετιών που έχουμε στην αμπελοκαλλιέργεια, αλλά οι οινοπαραγωγοί επενδύουμε κόπο , χρήμα , μεράκι αλλά και εφαρμόζουμε σύγχρονες μεθόδους παραγωγής με τεχνολογία για να κάνουμε κρασιά που να είναι πολύ ανταγωνιστικά. Τα κρασιά μας πλέον δεν είναι μόνο ποιοτικά, αλλά έχουν και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν τον μεγάλο φυσικό πλούτο και τις δυνατότητες της χώρας. Η ποιότητα και η τυπικότητα στην οποία αναφέρθηκα ήδη, θα πρέπει να είναι η απάντηση.
Επιπλέον θα ήθελα να προσθέσω πως η ένωση μας, οι «οίνοι Βορείου Ελλάδος» όπου είμαστε 33 μέλη, δραστηριοποιούμαστε ομαδικά με προγράμματος εξωστρέφειας στις αγορές της ΗΠΑ του Καναδά, της Κίνας, της Ουκρανίας και της Γερμανίας, με σκοπό ακριβώς αυτό: ενίσχυση της εικόνας του Ελληνικού κρασιού, την βελτίωση της αναγνωσιμότητας και την αύξηση των εξαγωγών.
* Τι ενδεχομένως θα μπορούσατε να χαρακτηρίσετε, ως "γάγγραινα" στον κλάδο σας;
Η λέξη γάγγραινα είναι μια βαριά λέξη και δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα
στον αμπελοοινικό κλάδο που να μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τέτοιο. Εν τούτοις υπάρχουν βέβαια πολλά προβλήματα μικρότερης η μεγαλύτερης σημασίας που ταλαιπωρούν τον κλάδο, όπως αυτά που σας προανέφερα, αλλά και πολλά άλλα που αφορούν το περιβάλλον που δραστηριοποιούμαστε κλπ. Υπάρχουν φυσικά και εκείνα που έχουν να κάνουν με μας τους ίδιους τους οινοπαραγωγούς σε σχέση με τους στόχους που βάζουμε, την προσήλωση μας σε αυτούς, όχι μόνο σε όσους εξυπηρετούν τις προσωπικές μας επιδιώξεις, αλλά και τους γενικότερους που ανάγονται στην καλύτερη συνεργασία και την ομαδική προσπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να μπει σε μία αγορά μόνος του, πολύ δε περισσότερο να την κατακτήσει. Χρειαζόμαστε άρα ένα συνολικό όραμα και μία συντεταγμένη δράση για να πάμε ακόμη καλλίτερα, κάτι που τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να επιτύχουμε. Προς αυτή την κατεύθυνση η στήριξη του στρατηγικού σχεδίου για το ελληνικό κρασί είναι καθοριστική
* Πως και γιατί το ελληνικό κρασί, φτάνει στον καταναλωτή και κυρίως στους χώρους εστίασης και διασκέδασης ακριβό;
Αυτό το συμπέρασμα νομίζω πλέον δεν ισχύει, διότι όχι μόνον οι οινοπαραγωγοί και οι υπόλοιποι της αλυσίδας διανομής έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για μείωση των τιμών, αλλά και ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας η εστίαση, όπως είναι οι ταβέρνες κυρίως τα εστιατόρια, όπου υπήρχε το μεγαλύτερο πρόβλημα, έχουν κάνει πολύ μεγάλες προσπάθειες να μειώσουν τις τιμές, όχι μόνο στο φαγητό αλλά και στο κρασί. Μάλιστα θα έλεγα ότι η πτώση των τιμών σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγεί και στον κίνδυνο μη επιβίωσης των επιχειρήσεων αυτών.
* Υπάρχει καρτέλ στον αμπελοοινικό κλάδο;
Καρτέλ στον αμπελοοινικό κλάδο δεν μπορεί να υπάρξει για πολλούς λόγους.
Οι βασικότεροι είναι πρώτον ότι υπάρχουν πάρα πολλοί οινοπαραγωγοί στην ελληνική αγορά και αν σε αυτούς προσθέσετε τα εισαγόμενα κρασιά, κάνουν έναν μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων που δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν καρτέλ. Ο δεύτερος λόγος είναι το ίδιο το προϊόν . Το κρασί δεν είναι ένα βιομηχανοποιημένο προϊόν, που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά παντού και άρα μπορεί να μαζικοποιηθεί και να ελεγχθεί. Ο καταναλωτής του κρασιού έχει τις δικές του ιδιαίτερες προτιμήσεις για τον τύπο και τα χαρακτηριστικά του κρασιού που προτιμά και έχει την δυνατότητα να τα αναζητήσει και να τα βρει ανάμεσα σε πάρα πολλές ετικέτες που του τα προσφέρουν.
* Ο Οινοτουρισμός "περπατάει" στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, αλλά και ευρύτερα στην Ελλάδα;
Ο Οινοτουρισμός γενικότερα στην Ελλάδα πάει καλά. Στην βόρεια Ελλάδα και επιτρέψτε μου σαν πρόεδρος της Ένωσης των Οινοπαραγωγών της Β. Ελλάδας να σας πω ,ότι είμαστε πρωτοπόροι σε αυτό τον τομέα. Ξεκινήσαμε πριν από 20 χρόνια αυτή την προσπάθεια 13 οινοπαραγωγοί με όραμα να φτιάξουμε ένα δίκτυο οινοτουρισμού στην Μακεδονία. Η ιδέα αυτή πείρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έκτοτε έχουμε κατορθώσει να «χτίσουμε» ένα πολύ αναπτυγμένο δίκτυο διαδρομών, όχι μόνο στην Μακεδονία, αλλά σε όλη την Β. Ελλάδα. Στο δίκτυο μας συμμετέχουν σήμερα 33 οινοπαραγωγοί με 39 επισκέψιμα σημεία, που εκτείνεται από την Θράκη μέχρι την ήπειρο και σε ένα κομμάτι της Θεσσαλίας. Το δίκτυο αυτό το εμπλουτίζουμε συνεχώς όχι μόνο με νέα οινοποιεία που πληρούν κάποιες προδιαγραφές ώστε να είναι επισκέψιμα, αλλά και με πολλά συνεργαζόμενα μέλη όπως εστιατόρια, παραγωγοί τοπικών προϊόντων, ξενοδοχεία κλπ, που συμβάλουν στην δημιουργία ολοκληρωμένων διαδρομών του κρασιού στα πλαίσια του αγροτουρισμού.
Αγροτική Έκφραση
http://www.kechri.gr
Ο Μανώλης Χιώτης έμεινε στην ιστορία, ως ο άνθρωπος που έβαλε το μπουζούκι στα «σαλόνια» και να κάνει αποδεκτό από την κοινωνία αυτό το λαϊκό όργανο. Ο Θεσσαλονικιός οινολόγος και οινοπαραγωγός Στέλιος Κεχρής-επικεφαλής σήμερα της ομώνυμης αιωνόβιας οικογενειακής επιχείρησης-κατάφερε και αυτός να βάλει στα «σαλόνια», όχι κάποιο μουσικό όργανο, αλλά ένα λαϊκό κρασί, τη Ρετσίνα με την επωνυμία «Το δάκρυ του πεύκου, η οποία από την πρώτη της εμφάνιση και μέσα σε οχτώ χρόνια, απέσπασε 25 διεθνή βραβεία στους μεγαλύτερους οινικούς διαγωνισμούς παγκοσμίως, εκεί που δεν είχαν βραβεύσει ποτέ πριν καμία ρετσίνα, με τελευταία διάκριση το χρυσό μετάλλιο στο εφετινό “decanter”.
>
Η «Α.ε» βρέθηκε και συζήτησε με τον κ. Κεχρή, ο οποίος έχοντας και την ιδιότητα του προέδρου της Ένωσης Οινοπαραγωγών Β. Ελλάδας, ανέλυσε τις απόψεις του, για τον οινικό τομέα και το ρόλο που αυτός διαδραματίζει στη χώρα μας αλλά και για τα επιτεύγματα της, πραγματικά, επιτυχημένης επιχείρησης που είναι σήμερα επικεφαλής.
Ας δούμε, τώρα μαζί, αναλυτικά ολόκληρη τη συζήτηση:
* Πόσα χρόνια έχει ιστορία το ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ Κεχρή; Είστε οικογενειακή επιχείρηση;
Ναι, είμαστε οικογενειακή επιχείρηση που η ιστορία της ξεκίνησε πριν 100 περίπου χρόνια όταν ο Ευάγγελος Κεχρής, έφερε γυάλινα μπουκάλια από την Αμερική με σκοπό να εμφιαλώσει κρασί
* Ποιες είναι οι κατηγορίες των κρασιών που παράγετε και εμπορεύεστε;
Σήμερα παράγουμε δέκα ετικέτες κρασιού, έξη λευκού κρασιού και τέσσερις ερυθρού. Ανάμεσα στα λευκά παράγουμε και τρεις ρετσίνες «το κεχριμπάρι», το «δάκρυ του πεύκου» και μία ροζέ το «σε φόντο ροζέ»,
* Τα κτήματα αμπελιού είναι δικά σας ή συνεργάζεσαι και με άλλους αμπελοκαλλιεργητές, και με την ευκαιρία, πείτε μας πως ήταν η παραγωγή και οι τιμές φέτος σε σχέση με πέρσι;
Ένα μικρό μόνο μέρος είναι ιδιόκτητα αμπέλια. Τα περισσότερα είναι με συνεργαζόμενους αμπελουργούς σε μακροχρόνια βάσει και αρκετά είναι συνδεδεμένα με συμβολαιακή αμπελοκαλλιέργεια.
Η φετινή σοδειά ήταν εξαιρετική κυρίως για τα λευκά αλλά και αρκετά κόκκινα και η τιμές κινήθηκαν με ελαφρά άνοδο.
* Αφού σας συγχαρούμε θερμά, ως εφημερίδα, πείτε μας πως καταφέρατε να αποσπάσετε αυτή την τιμητική διάκριση για την ρετσίνα 2013 «Το δάκρυ του πεύκου»;
Σας ευχαριστώ θερμά, είναι και για εμάς μία πολύ σημαντική διάκριση. Το «δάκρυ του πεύκου» είναι μία προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια 2006 μετά από έρευνα και πειραματισμούς πέντε ετών και στην πρώτη της εμφάνιση απέσπασε το μεγάλο χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης. Ο τρόπος που παράγεται, η ποικιλιακή σύνθεση, αλλά και η φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίζεται, την έκαναν αμέσως αποδεκτή σαν μία ρετσίνα που ξεφεύγει από τα συνήθη επίπεδα και αναδεικνύει τις δυνατότητες και την ποιότητα του προϊόντος αυτού. Το «Δάκρυ του Πεύκου» είναι μοναδικά πρωτοπόρο γιατί δουλεύουμε με μία ποικιλία σταφυλιού με εκπληκτικό δυναμικό, το «Ασύρτικο». Επιπλέον οινοποιείται σε «καινούργια» δρύινα βαρέλια από διαφορετικές περιοχές και τύπους. Το αποτέλεσμα είναι μία ρετσίνα η οποία έχει πολύ πιο πλούσια χαρακτηριστικά. ‘Όταν το 2005 το φέραμε την πρώτη σοδειά στην κατανάλωση δεν πιστεύαμε ούτε εμείς οι ίδιοι το μοναδικό συνδυασμό του ασύρτικου με το ρητινούχο χαρακτήρα. Πολύ περισσότερο δε όταν ανακαλύψαμε την μοναδική επιδεκτικότητα του στην παλαίωση. Γεγονός πρωτόγνωρο για μία ρετσίνα. Μέχρι σήμερα ακόμη συνεχίζει να μας εκπλήσσει με το δυναμικό της. Στη μύτη αναδύει μεταλλικότητα, νότες από εσπεριδοειδή με φόντο από ελληνικά βότανα, όπως θυμάρι, δενδρολίβανο, πιπερόριζα ( τζιντζερ) σε συνδυασμό με τη μαστίχα και τη βανίλια, ενώ στο στόμα είναι πολύ πλούσια γεύση με μακριά επίγευση.
Έτσι «το Δάκρυ του Πεύκου» ανέδειξε μια άλλη πλευρά της ρετσίνας καθόλου γνωστής μέχρι τότε. Ότι δηλαδή μπορεί η ρετσίνα να είναι όχι μόνο ένα ποιοτικό προϊόν, κάτι που είχαμε κατορθώσει να το αποδείξουμε με το «Κεχριμπάρι» πολλά χρόνια νωρίτερα, αλλά ότι μπορεί να είναι ένα μεγάλο κρασί. Η φετινή του βράβευση στο “decanter” με χρυσό μετάλλιο είναι πολύ σημαντική, μαζί με την βράβευση του επίσης από τις “vinalies”στο Παρίσι με ασημένιο μετάλλιο. Από την πρώτη της εμφάνιση και μέσα σε οχτώ χρόνια, το «Δάκρυ του Πεύκου» απέσπασε 25 διεθνή βραβεία στους μεγαλύτερους οινικούς διαγωνισμούς παγκοσμίως, εκεί που δεν είχαν βραβεύσει ποτέ πριν καμία ρετσίνα.
* To Κράτος, σας έχει βοηθήσει τόσα χρόνια, στην προσπάθεια ανάπτυξης της επιχείρησης; Είναι αρωγός στήριξης ή εμποδίζει κάποιες πρωτοβουλίες σας μέσω της γνωστής γραφειοκρατίας;
Το κράτος θα έλεγα ότι κάνει και τα δύο. Ενώ στηρίζει τις επιχειρήσεις μέσα από κοινοτικά προγράμματα, είτε αυτά λέγονται επενδυτικά, είτε αφορούν την προώθηση στις ξένες αγορές, ταυτόχρονα βάζει και εμπόδια. Η μη έγκαιρη εναρμόνιση της νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, η έλλειψη οργάνωσης, καθώς επίσης η γραφειοκρατία, όπως σωστά αναφέρατε και η οποία δυστυχώς ακόμη είναι παρούσα, παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται να καταπολεμηθεί ,είναι μερικά από αυτά.
* Πως καταφέρνετε να ανταπεξέλθετε στα δύσκολα οικονομικά της κρίσης;
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα. Η σημερινή αγορά χρειάζεται νέα κρασιά που να είναι κατάλληλα στις νέες συνθήκες της γαστρονομίας που έχουν διαμορφωθεί.
Φυσικά γίνεται επανεξέταση του κόστους παραγωγής, ώστε να εντοπιστούν τυχόν περιθώρια επανατιμολόγησης και να επιτευχθεί μείωση των τιμών στα υπάρχοντα κρασιά, με σκοπό να αντιμετωπίσουμε την κρίση και το μειωμένο εισόδημα του καταναλωτή.
Πάντοτε όμως μέλημα μας είναι η βελτίωση της ποιότητας και η έμφαση στην ιδιαιτερότητα και την τυπικότητα των ελληνικών οίνων μας, γιατί αυτό πιστεύουμε πως ακόμη και στην περίοδο της κρίσης είναι που έχει μεγαλύτερη αξία τόσο για τον καταναλωτή όσο και για την ίδια τη χώρα.
Απόδειξη είναι πως, σαν εταιρία είμαστε από χρόνια προσαρμοσμένοι σε μία πολιτική πολύ καλής σχέσης ποιότητας τιμής. Παράγουμε κρασιά, όπως το «Κεχριμπάρι» και τα «Γένεσις» που αποτελούν πραγματικά παραδείγματα αυτού που θα ονόμαζα «έντιμος» οίνος. Ένα κρασί δηλαδή που παρά την προσιτή τιμή του, έχει υψηλή ποιότητα, βραβεύεται επανειλημμένα σε μεγάλου διαγωνισμούς. Ενώ συγχρόνως τόσο τα «Γένεσις» ως οίνος ΠΓΕ Μακεδονίας όσο και το «Κεχριμπάρι» ως οίνος «ονομασίας κατά παράδοση» προάγουν την τυπικότητα της ελληνικής γης και την διαφορετικότητα της. Πιστεύω ακράδαντα στην ποιότητα, όταν αυτή συνοδεύεται από καλή τιμή και ειδικά στις περιόδους κρίσης. Πιστεύω επίσης πως μόνο η ποιότητα μαζί με την τυπικότητα μπορεί να αποτελέσει το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, όχι μόνο στο κρασί αλλά και στον τουρισμό και στις υπηρεσίες και στα τρόφιμα γενικότερα.
Ταυτόχρονα ενεργούμε δυναμικά στις αγορές του εξωτερικού, κάτι που το χρειαζόμαστε όχι μόνο εμείς, αλλά είναι πολύ καλό και για την εθνική οικονομία.
* Σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή κεντρικής Μακεδονίας, έχετε την υποστήριξη από τους καταναλωτές που θα θέλατε;
Είμαστε μία εταιρεία με ιστορία δεκαετιών και έχουμε αναπτύξει εξαιρετικές σχέσεις με τους καταναλωτές μας όχι μόνο στην κεντρική Μακεδονία και σε ολόκληρη την Βόρειο Ελλάδα, αλλά και σε πολλά μέρη της υπόλοιπης ηπειρωτικής Ελλάδας καθώς επίσης και σε πολλά νησιά.
* Με τις εξαγωγές πως τα πάτε;
Σήμερα εξάγουμε το 30% της παραγωγής μας και οι εξαγωγές μας την τελευταία πενταετία κινούνται με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 15%. Οι προοπτικές για τις εξαγωγές όχι μόνο για την δική μας επιχείρηση αλλά και για το σύνολο του ελληνικού κρασιού είναι πολύ καλές.
* Υπάρχουν κάποιες αγορές εσωτερικού ή εξωτερικού που θα δώσετε σημασία στο μέλλον;
Η εταιρεία μας εξάγει σε 14 χώρες του εξωτερικού. Η σημαντικότερη αγορά για μας είναι η γερμανική στην οποία θα συνεχίσουμε να επενδύουμε. Δραστηριοποιούμαστε ωστόσο και σε άλλες αγορές τους εξωτερικού, όπως είναι η αγορά των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Ελβετίας όπου έχουμε πολύ καλή παρουσία και μάλιστα «το Δάκρυ του Πεύκου» πάει εξαιρετικά καλά. Μας ενδιαφέρουν ασφαλώς και άλλες αναπτυσσόμενες νέες αγορές όπως είναι αυτές της Κίνας και της Βραζιλίας.
* Συμμετέχετε σε εκθέσεις, πως βλέπετε τις προσπάθειες αυτές, υπάρχει ενδιαφέρον από τους επισκέπτες για τα προϊόντα του ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ ΚΕΧΡΗ αλλά και γενικότερα για το ελληνικό κρασί & την ελληνική ρετσίνα; Θα θέλαμε να μας δώσετε και μια «γεύση» με τις διάφορες κακίες που ακούγονται εις βάρος της Ελλάδας τα τελευταία 2 έτη, λόγω των γνωστών οικονομικών προβλημάτων.
Η συμμετοχή σε εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για την είσοδο, αλλά και διεύρυνση σε μια αγορά. Οι εντυπώσεις των επισκεπτών για τα ελληνικά κρασιά είναι εξαιρετικές, ειδικά δε για τα κρασιά της εταιρείας μας ακούμε πολύ καλά σχόλια και μάλιστα όσον αφορά την ρετσίνα οι εντυπώσεις είναι τέτοιες που μας εκπλήσσουν πολύ θετικά.
Όσον αφορά στα σχόλια που αναφέρεστε και που δυστυχώς διασύρουν την χώρα συνολικά, μόνο με καλά παραδείγματα και καλές πρακτικές, πιστεύω πως μπορούμε να απαντήσουμε. Πρέπει να σας πω ότι το ελληνικό κρασί είναι από τους καλλίτερους πρεσβευτές που έχει η χώρα μας. Η παραγωγή κρασιού όχι μόνο είναι συνεπής με την παράδοση χιλιετιών που έχουμε στην αμπελοκαλλιέργεια, αλλά οι οινοπαραγωγοί επενδύουμε κόπο , χρήμα , μεράκι αλλά και εφαρμόζουμε σύγχρονες μεθόδους παραγωγής με τεχνολογία για να κάνουμε κρασιά που να είναι πολύ ανταγωνιστικά. Τα κρασιά μας πλέον δεν είναι μόνο ποιοτικά, αλλά έχουν και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν τον μεγάλο φυσικό πλούτο και τις δυνατότητες της χώρας. Η ποιότητα και η τυπικότητα στην οποία αναφέρθηκα ήδη, θα πρέπει να είναι η απάντηση.
Επιπλέον θα ήθελα να προσθέσω πως η ένωση μας, οι «οίνοι Βορείου Ελλάδος» όπου είμαστε 33 μέλη, δραστηριοποιούμαστε ομαδικά με προγράμματος εξωστρέφειας στις αγορές της ΗΠΑ του Καναδά, της Κίνας, της Ουκρανίας και της Γερμανίας, με σκοπό ακριβώς αυτό: ενίσχυση της εικόνας του Ελληνικού κρασιού, την βελτίωση της αναγνωσιμότητας και την αύξηση των εξαγωγών.
* Τι ενδεχομένως θα μπορούσατε να χαρακτηρίσετε, ως "γάγγραινα" στον κλάδο σας;
Η λέξη γάγγραινα είναι μια βαριά λέξη και δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα
στον αμπελοοινικό κλάδο που να μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τέτοιο. Εν τούτοις υπάρχουν βέβαια πολλά προβλήματα μικρότερης η μεγαλύτερης σημασίας που ταλαιπωρούν τον κλάδο, όπως αυτά που σας προανέφερα, αλλά και πολλά άλλα που αφορούν το περιβάλλον που δραστηριοποιούμαστε κλπ. Υπάρχουν φυσικά και εκείνα που έχουν να κάνουν με μας τους ίδιους τους οινοπαραγωγούς σε σχέση με τους στόχους που βάζουμε, την προσήλωση μας σε αυτούς, όχι μόνο σε όσους εξυπηρετούν τις προσωπικές μας επιδιώξεις, αλλά και τους γενικότερους που ανάγονται στην καλύτερη συνεργασία και την ομαδική προσπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να μπει σε μία αγορά μόνος του, πολύ δε περισσότερο να την κατακτήσει. Χρειαζόμαστε άρα ένα συνολικό όραμα και μία συντεταγμένη δράση για να πάμε ακόμη καλλίτερα, κάτι που τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να επιτύχουμε. Προς αυτή την κατεύθυνση η στήριξη του στρατηγικού σχεδίου για το ελληνικό κρασί είναι καθοριστική
* Πως και γιατί το ελληνικό κρασί, φτάνει στον καταναλωτή και κυρίως στους χώρους εστίασης και διασκέδασης ακριβό;
Αυτό το συμπέρασμα νομίζω πλέον δεν ισχύει, διότι όχι μόνον οι οινοπαραγωγοί και οι υπόλοιποι της αλυσίδας διανομής έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για μείωση των τιμών, αλλά και ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας η εστίαση, όπως είναι οι ταβέρνες κυρίως τα εστιατόρια, όπου υπήρχε το μεγαλύτερο πρόβλημα, έχουν κάνει πολύ μεγάλες προσπάθειες να μειώσουν τις τιμές, όχι μόνο στο φαγητό αλλά και στο κρασί. Μάλιστα θα έλεγα ότι η πτώση των τιμών σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγεί και στον κίνδυνο μη επιβίωσης των επιχειρήσεων αυτών.
* Υπάρχει καρτέλ στον αμπελοοινικό κλάδο;
Καρτέλ στον αμπελοοινικό κλάδο δεν μπορεί να υπάρξει για πολλούς λόγους.
Οι βασικότεροι είναι πρώτον ότι υπάρχουν πάρα πολλοί οινοπαραγωγοί στην ελληνική αγορά και αν σε αυτούς προσθέσετε τα εισαγόμενα κρασιά, κάνουν έναν μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων που δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν καρτέλ. Ο δεύτερος λόγος είναι το ίδιο το προϊόν . Το κρασί δεν είναι ένα βιομηχανοποιημένο προϊόν, που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά παντού και άρα μπορεί να μαζικοποιηθεί και να ελεγχθεί. Ο καταναλωτής του κρασιού έχει τις δικές του ιδιαίτερες προτιμήσεις για τον τύπο και τα χαρακτηριστικά του κρασιού που προτιμά και έχει την δυνατότητα να τα αναζητήσει και να τα βρει ανάμεσα σε πάρα πολλές ετικέτες που του τα προσφέρουν.
* Ο Οινοτουρισμός "περπατάει" στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, αλλά και ευρύτερα στην Ελλάδα;
Ο Οινοτουρισμός γενικότερα στην Ελλάδα πάει καλά. Στην βόρεια Ελλάδα και επιτρέψτε μου σαν πρόεδρος της Ένωσης των Οινοπαραγωγών της Β. Ελλάδας να σας πω ,ότι είμαστε πρωτοπόροι σε αυτό τον τομέα. Ξεκινήσαμε πριν από 20 χρόνια αυτή την προσπάθεια 13 οινοπαραγωγοί με όραμα να φτιάξουμε ένα δίκτυο οινοτουρισμού στην Μακεδονία. Η ιδέα αυτή πείρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έκτοτε έχουμε κατορθώσει να «χτίσουμε» ένα πολύ αναπτυγμένο δίκτυο διαδρομών, όχι μόνο στην Μακεδονία, αλλά σε όλη την Β. Ελλάδα. Στο δίκτυο μας συμμετέχουν σήμερα 33 οινοπαραγωγοί με 39 επισκέψιμα σημεία, που εκτείνεται από την Θράκη μέχρι την ήπειρο και σε ένα κομμάτι της Θεσσαλίας. Το δίκτυο αυτό το εμπλουτίζουμε συνεχώς όχι μόνο με νέα οινοποιεία που πληρούν κάποιες προδιαγραφές ώστε να είναι επισκέψιμα, αλλά και με πολλά συνεργαζόμενα μέλη όπως εστιατόρια, παραγωγοί τοπικών προϊόντων, ξενοδοχεία κλπ, που συμβάλουν στην δημιουργία ολοκληρωμένων διαδρομών του κρασιού στα πλαίσια του αγροτουρισμού.
Αγροτική Έκφραση
http://www.kechri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου